Özlemekmi Günah Özletmekmi

Özlemek mi Günah, Özletmek mi?

Özlemek mi günah, özletmek mi?
Hangisi daha ağır bir sükût,
hangisi daha keskin bir hançer,
yüreğin tam ortasına saplanan?

Ben mi suçluyum seni beklerken,
yıldızlara mektup yazarken geceler boyu?
Yoksa sen mi, uzaklarda susarken,
adımı unutur gibi davranırken?

Özlemek mi günah, özletmek mi?
Bir yanım dua eder kavuşmaya,
bir yanım kahreder bu suskunluğa.
Ne yana dönsem bir eksiklik,
ne yana baksam sende biten bir yol.

Gözlerim, her sabah seni arar pencerelerde,
ellerim, boşluğa uzanır, bulamaz seni.
Kalbim, adını tekrarlar durmadan,
sanki unutursa ölürmüş gibi.

Ve yine sorarım kendime:
Özlemek mi günah, özletmek mi?
Özleyen mi yanar ateşte,
özleten mi küllenir günün sonunda?

Belki de her ikisi birden cezadır,
sevdanın yazdığı gizli bir yasa…
Kimse bilmez, kimse çözemez,
sadece yaşayan anlar,
sadece yanan hisseder.

Özlemek, yüreğin kendi kendine
düşman kesilmesidir.
Özletmek, kalbin sessiz bir
ihanetle susmasıdır.

Ve ben burada,
iki günahın ortasında,
bir kefaret gibi bekliyorum seni.
Belki affedersin özleyeni,
belki unutursun özleteni…
Ama ben,
her halinle seni sevmekten suçluyum.

Söz : Mucize