Özlemedin mi hiç Şiiri - Osman Öğütlü

Özlemedin mi

Geceyi bölen bir çığlık gibiydi yokluğun,
Üşüyen bir çocuk gibi kaldım sensiz.
Rüzgâr saçlarımı savurdu her köşeye,
Yine de getirmedi kokunu.

Özlemedin mi hiç?
Bir şarkının en hüzünlü yerinde
Adımı anmadın mı?
Bir yalnızlık gecesinde
Kalbine çarpan boşluğu hissetmedin mi?

Ben yanarken küle,
Her nefesimde seni ararken,
Sen nasıl bu kadar sessiz kaldın?
Hiç mi içini sızlatmadı adım?

⸻

Gözlerimdeki uykusuzluk
Adını anmaktan yorgun,
Saçlarıma düşen aklar
Sensizliğin hesabını tutuyor.
Benim içimde bin fırtına koparken,
Senin gecelerin bu kadar mı sakindi?

Özlemedin mi hiç?
Bir yabancının bakışında
Bana benzeyen bir şey görmedin mi?
Ellerine dokunan bir rüzgârda
Benim sıcaklığımı anımsamadın mı?

⸻

Ben sana hep “yar” dedim,
Hep dua ettim ismine.
Senin için diz çöktüm,
Senin için sustum,
Senin için yaşadım.

Ama sen…
Bir gün bile dönüp bakmadın ardına,
Bir gün bile hatırlamadın
O gözlerime düşen duasını.

Özlemedin mi hiç?
Hiç mi sevmedin gerçekten?
Yüreğin bir kez olsun titremedi mi
Benim adımı anarken?

⸻

Şimdi soruyorum sana,
Gecenin en sessiz anında,
Kalbinin en ıssız yerinde:

Beni özlemedin mi?
Hiç mi özlemedin?
Yoksa sevdan
Sadece bana mı yük oldu?

Ozzy07 - Siyah_Kalem