Özlem Yaşar Şiirleri - Şair Özlem Yaşar

Hayatımın öyle bir dönemecinde girdin ki gönlüme
önce seni
sonra kendimi
unutmam gerekecek.

İşte bağrımın ortasında

Büyüdükçe küçülüyor içindeki kocaman çocuk
ve küçülüyor hayalleri O büyüdükçe,
ve genişleyen yollar damarlarımı yol eylemiş
sevdalarımı gezdiriyor.

Her mısranın arasında

Karanlık odamın dört bölük penceresinden
kıpkırmızı bulutları seyrettim dün gece

Ankara’nın bulutları böyleymiş demek
nasıl da fark edemedim
sen gitmeden önce.

Kimi zaman Ay ışığına demirlemişken yüreğimi
gecenin ıssız bir saatinde seni anlarım
işte o anlarım
ölümden beter.

Ama sen yaptığın gelgitlerle

Eğilir bükülür sular
işte o zaman
coşkun sevdam
durulur seller gibi.

Sana vermek için

Üşüyorum
yüreğini ört üstüme.
Yalnız kendimin eşiğindeyim
düşeceğim tut beni.

Üşüdükçe

Boğazımda bir çığlık düğümlü
Dudakların vücudumda geziyor sanki
Yollara bakıyorum durmadan
Ve durdurmadan kendimi

Bir kürek almış

Gereği biraz adaletsiz düşünüldü bu aşkın

Oysa ben senin gözlerini gökyüzüne çizmiştim
Saçlarını gökkuşağından yapmıştım

Bulutlar yağmur yağmış, sen ağlamıştın.

Yüreğin ortasında
bir tomurcuksun
aç ve parçala tenimi
yak damarlarımı
öldür beni.
Unuttum adımı

Ağlama yarim
gözyaşlarında boğulurum

Kapama gözlerini
düşer paramparça olurum