Özlem Ertaş Şiirleri - Şair Özlem Ertaş

Hani seninle tuttuğumuz bulutlar,
Hiç yaş tutmazdı.
Gökkuşağı doğardı gamzelerimizde,
Bir öpüş yeterdi,
Dünya küçük kalırdı,
O sevgimizin yanında.

Ey yerlerin ve göklerin en zalim sevgilisi,
Buraya kadarmış biliyorum
Bütün ordularım senin için çalıştılar, artık
Bütün şiirler, şarkılar biraraya gelse getiremez seni.
Dudağını bükme Perisu beni gördüğünde,
Gidiyorum artık Perisu, bundan sonrası yok,

Ateşten bir kalp var,
Avuçlarımda duran,
Ona o kadar çok alışmışım ki;
Bu sisli duygularımın arasında bile,
Hissettiriyor kavurucu volkanını.
Hani var ya...

Gülerken gözlerimi ağlattın,
Benim ne nehirlerim vardı,
Akardı çağla çağla,
Dağlarımın, ormanlarımın arasından,
Seslenirdim yalnız sana,
Yankılanırdı sesim oralardan,

Rüzgar söylediklerini silmiş sevgilim,
Duyulmuyor güzel sözler,
Soruyorum nerde kaybettik diye,
Nedenini sen de bilmiyorsun,
Ama cesaretin varsa döneceksin,
Yeniden duyacağım o sesini.

Ben orda olacağım,
Gülümün battığı yerde,
Boşuna arama,
Kaldırımlarda bıraktığımız gülüşleri,
Bir kelebekti o anılar,
Ellerimizdeyken mutluluğa dokunduğumuz,

Hergün batımı, her geçen gün hiç bulamadığım çoban yıldızını bulmak için yenibir ümit doğuyor. Rüyalarımda gördüğüm ve birtürlü bulamadığım güzel saçlı sevgilim:
Binlerce bakışım üzerinde, herhalin hayalimde.
Her kış, her yaz, hergün, herakşam kalbimi söküyorum yerinden.
Hangi şarkı ulaşır sana, hangi sözcük anlatır beni ve hangi düş getirir seni bana.
Nasıl bir yalan avutur seni ben yokken, tuttuğun her faldan ben çıkıyorum.Elbiselerin benim için, gözlerin benim için.Üç bin yıldır sen kokuyorum.Saçların ürperir aklımın yellerinde.
Gizemli bir uykudan uyanır gibi düşle beni, saçlarını topla cesaretinin arkasında ve düşün; Bildiğin tüm zevklerin ve acıların dışında, bildiğin şeylerin hepsini ben keşfettim senin için.Aklındaki sorularının hepsi aklımda ve razı olacağın tüm cevapları biliyorum.

Sen hiç yaşadın mı,
Aşk ve korkunun arasındaki
O ince çizgiyi?
Sen de hiç korkar mısın,
Her yeni başlangıçtan?
Sonunun ne olacağını bilememekten,

Bak ay doğarken,
Sonbahardan arta kalan yapraklara,
Nasılda ağaçlarının gövdesine sığınmış,
Dans ediyor rüzgarın kucağında.
Kardalen kokusu sarmış sanki geceyi,
Evlerin ışıkları arasına sızmış sevgiler,

Görüyorsun zaman uçuyor,
Onu tutup yakalayamıyoruz,
Sitem ediyoruz boşuna,
Geri gelmiyor diye
Ve görüyorsun şu aşkımı,
Bilmediğin engin sevgimi, yüreğimi,