Özlem Çetin Şiirleri - Şair Özlem Çetin

- Sana Can dedim can!
Bir inilti, bir çığlık, bir figan daha koptu.
Bütün sözler söylendi,
Elde var olan kozlar hesapsızca paylaşıldı.
Ben değilim kinin, nefretin, öfken
Sorular cevapsız kaldı.

Sevdan bir nefes tutumu
bir soluktu
Gidişinle çakılı verdi gözlerime
bir hüzün,

Yetmedi yetmedi bulutlarda

Adın yüreğimde filizlendi
Dilime vurdu.
Sevdiğimi söylediğim de
Ayıpladın beni......
Kızgın kor güneşlere tuttum yüzümü
Buğu tutmaz göllere vurdum kendimi!

Sormadı ki yüreğim bana
Olur, olmaz zamanlarda
Çalmışım kapını.
Bilemedim bir gönül' ün
Kaç kapısı olduğunu
Ah o zincirli kilit vurulan kapılar

Daha dün tanıdım seni
Bu gün çok sevdim.
Ama yarın?
Yarınım bir ağız dolusu kahkaha
attı bana,
Yarınım dünden belli değilmi.....

Bütün işçiler birlik olmuş du!
Davullar, zurnalar çalarak,
Halay çektiler.
Yaklaştım yanına grev gözcüsü.
Evinin kadını, fabrıkanın işçisi,
Tüten bacaların isi!

Her gece küt, küt atar yüreğim
Bir guguk kuşu gibi konarsın pencereme
Hayta bir rüzgâr gibi girersin odama,
Vakitsiz bir ecel gibi durursun yanı başımda
Beni sevmeni bekliyorum Karabasanım.

Güller, menekşeler, laleler
Onlarda güvendiler dağlara
Sere serpe açıldılar, yayındılar
Dağ eteklerine, el ele tutuştular
Bakıştılar, gülüştüler, öpüştüler ve
Ağladılar.

Hiç rahat uyuyamadım geceleri
Ya ihanete uğradım, ya terk edildim.
Çözemediğim bir bilmeceydi
Çok istedim anlatamadım
Gözlerim sende kaldı, yüreğin bende.

Ne zaman baksam gözlerine
Ödünç gözlerinde anlamsız
bakışların, bana küskün olan yüreğimi
Biçer geçer.
Soramam sebebini nedendir diye
Biliyorum yüreğinde yabancı,sende yabancı