Her günü son gün gibi yaşamak istedim
Her güne ilk gün gibi başlamak..
Değerliydi zaman
Geç öğrendim.
Ölümün kuytusuna saklandım fani yaşamda,
Bulunamadığım her günü kar saydım.
Kapatın ışıkları!
Ne aydınlık girsin içeri
Ne de siz girin
Yalnızlığı özledim..
Tek başıma olmak istiyorum hücremde
Alın yanımdan fareleri
Sevda bir kurşun olmuş hayatın namlusunda
Aşk ise iki sevgilinin
rus ruleti oynamasıdır aslında!
Kurşun silahta durdukça sürer heyecan
Salgıladıkları adrenalin kadardır duyguları aşk acısı çekenlerin
Bu yüzden katletmek lazım tüm böbrek üstü bezlerini! ! !
Gece yarısı
Penceremden bakıyorum
Gözüme vuran ayışığı
Bana seni hatırlatıyor
Elimde avucumda ne varsa, ne kaldıysa
Serpiştiriyorum yıldızların arasına
Bir sebep aradım yaşadıklarıma
Oysa ki aramasam, yaşarmışım
Şimdi yaşamak için
Biriktirdiğim sebeplerim var
Bilseydi bir tel saçın kalacak üstünde
En uygun rengi seçmez miydi
Yeşil yastık kılıf olarak
Ve bilseydi kokunu bırakacağını
Buram buram çeksin diye içine
Yaşamak istemez miydi insan olarak
Yoksun ya
Yürüdüğüm yollar eskisi gibi bitmiyor,
Sen benim ulaşmak için çabaladığım hedefimdin,
Yoksun ya
Sabahları hüzünlüyüm artık!
Birgün
Yürürken yolda
Hayat devam ediyorken
Aniden
Geçtiğim tahta köprü yıkılıverdi
Düşerken sonsuz boşluğa
Kimin aklına gelir ki
Usulca işeyen küçük bir köpeğin
ömrünü uzatacağını
Yavaş yavaş solmakta olan çiçeğin
Kayıp gidiyorken zamanın akışında
Düştüm..
Gördüm ki
Takıldığım 'geçmiş' olmuş,
Elimden tutansa 'gelecek'
Ve fısıldadı kulağıma:
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!