Özlem hasretle konuştu:
“Nerdedir, ne yapar şimdi?
Getir onu buraya hemen şimdi! ”
Aşk gururla konuştu:
“Yüzverme ne gerek var?
Nasılsa kendiliğinden gelir buraya kadar.”
Kız isyanla konuştu:
“Offf, keşke özlem yerine sadece aşk olsaydı.”
Bilge bilgece konuştu:
“Sevgili çocuğum,
oflayarak sadece zamandır kuruttuğun,
aşkın sana ak kanatlar hediye etmiş,
onlar sana dağlar denizler ötesine yetmiş,
özlemin seni nereye götürür bilinmez,
isterse dünyanın sonuna olsun farketmez.”
Oğlan çabucak köşeyi döndü,
saklandığı yerden yüzü göründü,
ve gurursuz konuştu:
“Ben dünyanın sonuyum,
bir ömür boyu senin oluyum.”
Kız onu çok güzel buldu,
artık konuşmadı,
dünyanın sonunda sonsuza dek öylece durdu.
Kayıt Tarihi : 4.7.2008 21:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!