Özlem Şiiri - Emel Cengiz

Özlemim
Kalplere sığmayacak kadar büyüdü
Ayaza dururken sevda yolları bir bir
Dudaklarım sensizlikten üşüdü
Şiir tarlaları aşkları nadasa bıraktı
Unutulmayanların ardından yakılır ağıtları
Sevdalanmamın çaresizliğini anlatan yakarı
Gelişinle konur son noktaları
Yaşamım...
Birlikteliğin filiz veren dalı
Çiçek çiçek, dolu olup yağmalı
Şarkılar, türküler aşk için okunmalı
Evren tek şahit olmalı
Acıları öğütmeliyim değirmenlere inat
Seni sensizlikte yakalamalıyım
Kuvvetlice haykırdığım zaman arkandan
Dönmesen de ben yine ben olmalıyım
Uykuları unutan gözlerim
Geceleri sermeli çıplak tenine
Değmeli ellerim üşümeden
Sıcak, sımsıcak bedenine
Yeniden doğmalıyım arzu dolu kollarında
Güneşi yakalamalıyım olduğun yollarda
Sevdam dağ dağ büyüdü sonuçta
Son vurgunu yedim mutsuzluğumda..