Özledim Seni... Şiiri - Gül Doğan

bildiğim tüm masalları unutturdun bana,
bildiğim tüm ezberleri bozdurdun bana..

mahmur bir ay ışığı,
vurdu yüzüme yokluğunda..
hiç bilemedim sonrasını,
özlemekle başlar dediğim aşk,
kor olup düştü yüreğime...
gülümsemekle devam eder dediğim aşk,
yağmur olup yağdı gözlerime...
dar ağacım oldun sensizliğimde,
ipimi çektikçe ruhsuzluğum,
seni ciğerlerime çekemez oldum..
adını fısıldadı rüzgar,
ölümle yüzleştiğim bir gecede..
dilim, damağım kurudu,
ses veremedim sana,
adını anamadım..
aşkım diye başlamıyordu cümlelerimiz..
Gül'üşüm diyordun,
Gül'üşüm diyordum..
güldürmek ister misin yine beni..?
bir yalan var,
gerçeğini bulamadığım.
kesilmiş bir ceza var,
kesenin kim olduğunu b ilmediğim..
maziye sığdırmak istemedim aşkımı,
mahşere dek sürsün istedim..
mavi bir sabahta gözlerine bakıp,
senle, kadın olmayı sevdim,diyecektim..
yarım kaldı sevi cümlelerim,
eksik kaldı benliğim..
senle çoğalacaktım halbuki,
geceleri bekleyecektim yolunu,
senle süsleyecektim aşk satırlarımı..
seni yazacaktı her kalem,
seni anlatacaktı her kelam..
gülüşlerini özledim..
sen güldüğünde,
duran dünyam dönmeye başlardı,
sen konuştuğunda,
sessizlik hüküm sürerdi..
senle çınlardı kulaklarım,
sensiz ölüm sessizliğine bürünüyorum şimdi..
yüzüne düşen çizgileri ellerimle sevmek isterdim,
saçına düşen kar tanelerini,dudaklarımla öperek eritirdim..
hani masallar mutlu biterdi?
hani ezberler hiç bozulmazdı?
herşey hep aynıydı..
hani düzen böyle gelip böyle gidecekti..?
diyemez oldum kimselere seni sevdiğimi..
susar oldu dilim,
kırık kalbimle,
acıyan canımla,
eksik yanımla,
seviyorum seni..
özlüyorum deli gibi..
tutuşuyorum her sensiz gecede,
ağlıyorum sensiz her hecede,
tarumar ettin beni,
darma dağınık bir ruhun,
can çekişmesi şimdi bende ki..
hadi düş yine yüreğime,
yarım kalmasın masalım,
son bulmasın aşkım...

Gül Doğan