Özledim Desem Duyarmısın Sesimi?

Özledim desem, duyar mısın sesimi?
Titrer mi senin de yüreğin, mesela benimki gibi?
Kulağın çınlar mı, adını yüreğim haykırdığında?
Gözlerin dolar mı senin de, ben ağladığımda?
Dalar mı senin de gözlerin bir an boşluğa?
Sızlar mı burnunun direği, kokumu hatırladığında?
Öpsem resmini, hisseder mi yüreğin nefesimi?
Özledim desem, duyar mısın sesimi?

Bir tutam kokunu sarıp yollar mısın rüzgarlarla?
Ekler misin gözlerinin elasını gökkuşağının rengine?
Hasretin bir hançer gibi saplanırken sol yanıma,
“Gel” desem, gelir misin rüyalarıma?
Sıcaklığına hasret titriyorken yüreğim,
Bir annenin yavrusuna sarıldığı gibi,
Sarar mısın kollarını boynuma?
Özledim desem, duyar mısın sesimi?

Geceyi aydınlatan dolunayım,
Uçurumun kenarında tutunduğum dalım,
Yaşama sebebim, kaderim, alın yazım,
Mutluluğum, sevincim, huzurum...
Ben sana nefes gibi mecburum.
Kelimeler yetmiyor, eksik kalıyor tüm özlem şiirleri.
Anlatamıyorum sevgili, anlatamıyorum derdimi.
Özledim desem, duyar mısın sesimi?

Bulutlara çizsem resmini, dindirir mi hasretimi?
Dualar etsem kavuşmamız için sabah ezanlarında,
Secdelere kapansam gözyaşlarıyla,
Sadakalar versem mesela
“Allah sevdiğine kavuştursun” diyen dilencilere,
Kanatlarına alıp getirir mi melekler seni bana?
Pamuk şekeri versem, müjdeler mi sokak çocukları gelişini?
“Gel artık” desem, duyar mısın sesimi?
Gel, ne olur gel... Özledim seni.