Özledim deme bana Şiiri - Murat Ülkü

Özledim deme bana ömrüm,
Sözlerin yakar yüreğimi dünyam
Herkesle her şeyle savaşıyorum
Ama seni özlemeye yeniliyorum...

Gözyaşımı silme boşuna, cananım
Bu hasret ateşi, içimde kor yanıyorum,
Her fırtınada dimdik ayaktayım
Lakin yokluğuna dayanamıyorum.

Sensiz geçen günler zindan oluyor
Sol yanım yarım, hep eksik kalıyor.
Sana dair ne varsa beni benden alıyor
Deli bir fırtına olup kalbime esiyor.

Herkes bana sen güçlüsün diyor,
Seni düşünürken gücüm tükeniyor.
Özlemek değil bu, bir nevi yangın
Sana kavuşmak tek dileğim, yârim.

Gülüşün aklıma düştü yine, ne fayda,
Ben sensiz nefessiz kaldım bir yokuşta,
Dostlar nasihat eder, "yapma yanarsın" diye,
Bilmezler ki her sözün her hayalin bende bir yara.

Sana suskunluğum bir duvar örüyor,
Oysa içimde deli fırtınalar kopuyor.
Gönlüm hasretinin acısına direniyor
Gözlerim seni görmek için yalvarıyor.

Ben her şeye gücüm yeter sanırdım,
Meğer seni özlemekmiş büyük savaşım,
Bu ağır yenilgiye katlanamıyorum artık,
Gel de bitsin hasret, bu zamansız ayrılık...

Gün doğar, sensizliğim göğe yansır,
Her ışık zannımca sana ulaştı.
Oysa yoksul yanım her sabah üşür,
Yokluğunla güne başlamak acılaştı.

Ne yana dönsem aynı duvar, aynı hüzün,
Sesin yankılanır, gelir kulağıma.
Biliyorum, bu can sensiz hep öksüz
Gözlerim doldu, bak yine sabaha.

Günaydın özlemim, sensiz sabaha,
Gözüm açıldı, ruhum seni arar.
Gece rüyâydın, gündüz ah oldun bana
Bu garip gönlüm sensiz ne yapar?