Özledim ~~ Şiiri - Özlem Çay

~~
soluk sarı fotoğraflara
uzun uzun dalışların belleğimde;
--bu aklıma bir tufan sığacağını, hatırlamayı istemediğim anlardan ,
inkarın göğsümü ferahlatacağını zannettiğim çağlardan ,
ve alazın kor olabileceğine,
durdukça köz olup,
için için yakacağına kör olduğum zamanlardan..--
yarası susan cümleler öğreniyorum,
harlı ateşte altı kısılmayacak çetin bir savaş...
ortasında kaldığım bu enkazdan seslenip,
'özledim' desem gelir misin şimdi?...

son kez baktım gözlerine,
gözlerin adı konmamış
acı çukurlar kazıyor.
bir avuç toprak uzatıyor
uçlarında kırıklar açan saçlarını..
serçe kanadından el salladığım
o çocuk sevinçli bakışlarına
ağlak bulutlar toplanıyor,
dirilişi yutan,
soluk bir fırtına çöken göz pınarlarını
'aç' desem açar mısın?
..
durusunda bir akşamın,
sıyırıp kaburgamın acısını
öylece arınmışken kimliğin zehrinden
taç yapraklı şiirler okur musun bana?
sonsuzluğa dizilen mısraların
bir satır aralığında
soluksuz kalıp,
dizlerinde uyutur musun usulca..

'özledim' desem!
yetinmeyip büyük harflerle
'ÖZLEDİM' diye haykırsam,
gelir misin?

sabrın şişleri,
kederden kahırlar örerken
sessizce sinem de,
içinde ki yokluğa sığınmakta
yolu bilmekte yetmiyor
'özledim' bilesin......⚘

...özlem/
eylül/altı