Özlediğim Seneler Şiiri - Adem Ulutaş

Babam ile arkasında dönerdim
Koca öküzlerin kara sabanın
Kesekleri ezsin diye binerdim
Üzerinde ağırlıktım tapanın

Düven sürer harmanlarda yatardım
Tığ savrulsa cecden buğday satardım
Sucuk alır çiğnemeden yutardım
Hiç yumuşu bitmez idi babanın

Alanlarda koşar oynar zıplardım
Ormanlardan çalı çilpi toplardım
Ateş yakar üzerinden hoplardım
Afacanı cingözüydüm obanın

Çeltek oldum koyunları otlattım
Ağıllarda arkaçlarda çok yattım
La dedim mi lo demezdim inattım
Hayatını zindan ettim çobanın

Çoban sinirlense küplere binse
İşim gücüm uzanmaktı elense
Yorgunluk mu yılgınlık mı nedense
Uykusuna bayılırdım abanın

Yonca tarlasında çok çalıştım çok
Ne açlığı tıka basa karnım tok
Vücudumda dirhem bile yağım yok
Sporunu ezberledim tırpanın

Babam kızıp bitirirdi mi forsumu
Hep anamdan çıkarırdım hırsımı
Işığında çalışırdım dersimi
İsli idarenin gazlı lambanın

Kızak kayar kışın sefa sürerdim
Yufkanın içine peynir dürerdim
Pişiren oldumu üç öğün yerdim
Çöreğini kumpirini sobanın

Muhannete muhtaç olmak namus ar
Bu sözle yaşadım bu güne kadar
Nasır tutmuş ellerimde izi var
Anadutun yabantının yabanın