Özlediğim askerlik Şiiri - Oktay Avcu

Bana bir silah verin
Asker olup barışın nöbetini tutacağım
Barışın nöbetini tutacağım
Dostluğun ve sevgininde
Komutanım önce ver elini öpeyim
Bir kurşunla rüzgârı vuracağım
Koparınca yaprağını ağaçların
Bir kurşunla acıyı
Ve en kötü kaderleri vuracağım
Çaresizlikleri de
Sonra mevsimlere yaslanacağım
Mapushaneye atacağım korkuyu
Yılgıyı
Kaçışı
Karanlıklarda çürüteceğim
Kilit vurup
Bir işkence açlığıma çaresizliğime
Hapsedeceğim sensizlikleri
Verin mavzerimi elime
İlk defa ben barışın askeri olacağım
Boşaltayım mermilerini karanlığa
Vur emri ver komutanım
Şu sevmediğim güzel olmayan yaşamı öldüreyim
Dişlerimi takıp
Koparayım parmaklıkları
Tel örgüleri
Tırnaklarımla sökeyim
Çelik zincirli kelepçeleri
Komutanım bana bir özgürlük ver
Ben şu insanları seveyim