Özkan Özdemir Şiirleri - Şair Özkan Özdemir

Bir enkazın
En altında kalmış umutlarım,
Gün ışığı görmüyor ama,
Hala nefes alıyor.
Satmıyor ruhunu şeytana,
Meydan okuyor,

Gecelerimi ışıldatan yıldızlar bile,
Teker teker çekip gitti.
Gündüz güneşime ise,
Kocaman bir sed kurmuş kara bulutlar.
Parmaklarımda ki kan bitti,
Başımı ala ala ellerimin arasına.

En sonunda anladım artık.
Ne kadar seni sevdiğimi söylesem,
Anlamayacaksın.
Ve bir gün;
Yağmur olmayı düşündüm,
Oldum.

Sen beni dün sevdin,
Bugün de,
Peki ya yarın,
Yarında sevecekmisin?
Ben seni yarından sonrada seveceğim.
Sen beni sadece yarın sev.

Hatırlarmısın annem,
Hatırlarmısın.
Her gün,her saat,her dakika,
Bir an bile olsa hiç ayrılmadan
Yanımda olduğun o günleri.
Unutabilirmisin?

Gözlerine bakınca,
Yüreğimi inanılmaz bir heyecan sarıyor,
Neden anlamıyorum.
Bir şey gözlerinde,beni böyle içine çeken.
Aynası var kalbimin,hislerimi gösteren.
Karanlıklarımın ışığı var gözlerinde,

Güller solunca bülbüllerin,
Bülbüller göçünce ise güllerin,
Ağladığı bir saat vardır hani,
O saat geldi şimdi,
Kapıya çık ve hadi sustur
Senin için ağlayan gülleri.

Hayattan hiç bir zevk alamamanın başlangıcımı,
yaşarken ölmek.
Yoksa;
Yaşamak isteyipte yaşayamadığın hayatın,
Yüreğindeki dinmek bilmeyen sancısımı
Ölümün göbek adı.

Şair adamın boş zamanları olmalı,
Geceleri gözlerini uyku tutmamalı.
Şair adam içmeli sızmalı sarhoş olmalı,
Ayılınca dimdik ayakta durmalı.
Şair adam yaşadıklarını anlatmamalı,
Bir bir yazmalı.

'O'nu tanımadan önce
Ellerim bu kadar işe yaramazdı,
O kurtardı beni,
Korkunç ve apansız düşüncelere dalışımda
'O'nu tanımadan önce
Üzeri açık bir mezarın içinde gibiydim sanki.