ve yalnızlık öyle bir anda yakalar ki
sokakta kalmış bir öksüz gibi yığılır kalırsın.
sonra bir bir kaybolur ışıklar
çare yok, yalnızlığına sarılırsın...
(İzmir, 2014)
Üç odalı bir evde,
Üç kişiden biri kaldı.
Savruldu hepsi bir yelde,
Elimde üçün biri kaldı...
(05.01.2014/ İzmir)
seni, en derinlerine gömdüm
kuytu denizlerimin.
ve fakat sen;
unutulmaya en hazır gecede,
bir dip dalgası gibi vurdun
ıssız sahilime...
seni, sessiz duvarlara sordum
karanlıklarla ağladım dün gece.
yıldızlar sırdaşım oldu
gökyüzünde dolaştım dün gece.
yoktu işte! yutmuştu sanki
bu gece de beraberiz,
senin hayaline dalıyorum...
biliyorum;
sabah çoktan gitmiş olacaksın
ama yine kokun yastığımda kalacak...
büyükçe gözleri vardı
mavisi sakin bir liman
yeşili dalgalıydı
arada bir yanına giderdim
-kahve yapardı-
çocuk halinle çağır beni
ısrar eden, yineleyen
en saf haliyle sesinin...
sair zamanlardan kalma
yok hükmünde bir hayat sürmekteyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!