ağlamıyosun ya
gözümüzün yaşı aşkı harcamıyosun ya
o yaşlara kurban edilmeli sevgi bilmeyenler
o yaşlara gömülmeli aşk verenler
yaşla çoğalmalı aşkla dolmalı dünyalar
Elimde kürek,zamanı kazıyorum
Toz,toprak,sis,duman görünmez soyut bir gerçek
Ne,zaman nihayete erecek
Ne zaman geçmiş
Ne zaman gelecek...
Kanadına yapışıp bir kelebeğin
Renklerinde kaldım faniliğin
Ömrüm üçte alındı elimden
Dördüncü mevsime bestelenecek şarkı yok kesif defterimden...
Kanıyor kelebek kanıyor yaramız
adım attıkça uzaklaşıyor
gönlümü karartan bu perde,
yaklaşmaz mı ya RAB bir nebze sema
kalbim senin evini taşıyor.
gebe oluyor acılara kararan her gece
Bilmiyordum,öğrendim
Herşeyin 1 ile başlayıp 2 ile bitmediğini
Herşeyin biri'nde son bulduğunu
Gecenin seher vakti bitmediğini
Ayın da kavurdğunu öğrendim
Niceden beri geceleri
Anne peygamberler elinde bir gül,
Bir rayiha,yayılan cennetten.
Anne semalar dolusu dua,
Yakarışlarıyla yeşerir evlat topraktan.
Anne ki rengini verir suya,
Ey yar(istanbul)
hiçtim duydum seni
ışktan buldum seni
kendimi kaybettim ve artık istanbul'dum
üsküdar'ın gizeminde izledim seni
Aşktı buraya ait olmayan,gülü solmayan zemheride
Demi geçmeyen zaman çemberinde
Canım demeyen canın diyen son nefesinde.
Aşktı,nefesinin sana ait olmadığı vazgeçişti
Kafesinin olmadığı kaçıştı
Kimseye vermem derdimi benimdir,bana aittir
Başkası dertlenmez benim derdimle,anlayamaz
Başkası derdimi* derdimi benim olmaz
Ben derdimi seviyorum,benimdir bana şahittir
(*) Dermek: Bir araya getirmek, derlemek, toplamak, devşirmek
dargın ayrıldım İstanbul`dan
ne eşgalim kaldı geride
ne sana ait kalp sancılarım
bu yüzden peydahlandı içimdeki biçim
somut ayrılık çizdim yolumun üzerine
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!