Özgürlük Şiiri - Hüseyin Erdinc

Özgürlük

Rüzgâr dudaklarımda çığlık gibi geçiyor,
Ay toprağın üstünde titriyor,
Ayaklarım toprağa bastığında ruhum gökyüzüne çiziliyor,
Gözlerim gölgelerle hesaplaşıyor,
Soğuk parlıyor karanlıkta ama uykuda değil,
Her nefesimi sayıyor,
Korkularımı tartıyor,
Ve ben her bakışta kendimi tanıyorum,
Gözlerimi kapıyorum,
İçimde bir şehir var mavi ve yeşil arasında titriyor,
Bulutlar ağır ağır süzülüyor,
Gökyüzü ince bir cam gibi uzanıyor,
Her köşe başında bir parça ben bekliyor,
Taşlar öfkeyle titriyor,
Ruhumun ritmine karşı koyamayan bir ateş gibi,
Kendi alanımı gökyüzüne çiziyorum,
Güneş sınırların ötesinde parlıyor,
Kanatlarında ışık, sıcak,
Ve ben ardında bakarken özgürlüğün keskin tuzlu tadını alıyorum,
Geceler ağır geliyor,
Ay donuk bir bıçak gibi sarkıyor,
Gölgeler devleşiyor, içimde bir orman gibi büyüyor,
Ama özgürlük sadece aydınlıkta değil,
Karanlığın içinde de var,
Her fısıltıda bir cam kırığı parlar,
Her nefeste duman biraz daha eriyor,
Parmak uçlarımdan süzülen ışık denizin derin mavisine karışıyor,
Benim özgürlüğüm başka ellerin dokunamayacağı bir yol,
Başka gözlerin göremeyeceği bir ışık,
Başka sözlerin bozamayacağı bir ritim,
Dikenli dallar kendi melodime dönüşüyor,
Her çarpış gökyüzüne çakan yıldırım,
Her tını bir fırtınanın kalp atışı gibi,
Sis yükseliyor içimde,
Dalgalar beni sarıyor,
Kıyıya vuran köpükler kırık ayna parçaları gibi geçmişin izleri,
Ama deniz derin, sessiz ve sınırsız,
Her dalga özgürlük çağrısı,
Ve ben ayaklarımın dibinde denizin fısıltısını dinlerken rüzgârla süzülebiliyorum,
Ruhumun gökyüzünde yıldızlar düşüyor,
Her biri bir kırıntı, kırmızı, mavi, yeşil,
Ve ben onları toplarken kendi ışığımı buluyorum,
Özgürlüğün kanatlarını geriyorum,
Gölgeler parmak uçlarımda eriyip buharlaşıyor,
Sineklerin hışırtısı zincir gibi çözülüyor,
Her nefeste dünya sessizleşiyor,
Sis uykusundan uyanıyor,
Ve ben, sadece ben olarak,
Rüzgârın kanatlarında süzülebiliyorum,
Sonsuzluğun dudaklarında,
Bulutların arasında,
Gözlerim ufukta güneşin altın ışığında parlıyor,
Ayın gümüşü yumuşak bir örtü gibi üzerime seriliyor,
Mavinin ve yeşilin iç içe geçtiği gökyüzü kollarını açıyor bana,
Ve ben, tüm sahnelerin ve renklerin arasında,
Kendi nefesimde, kendi ışığımda,
Tam anlamıyla,
Özgürlük.
Hüseyin Erdinç