Yazmaktı içimdekileri dağıtmak için
Ve okumaktı insanları
İnce kalın fark etmeyen
Akıcı berrak bir şekilde
Bir roman bir şiir gibi
Kül tablasına esir kalmadan
Sönmeden gözlerimin ateş saçan feri
Bırakmaktı içimdeki
Tüm kötü bildiklerimi
Akşamları gündüzleri karıştırmadan
Kirli iğrenç ne varsa
Sonsuz derinlikte bir tabuta hapsetmek
Zozan yaylasından alıp
Temiz havayı ciğerlerime
Botan çayına girip tenimin kirliliğini
Alıp ağır bedenimden sıyırmak
Zan altında tutulmadan
Kelepçe vurulmadan düşüncelerime
Vs.. demeden haykırabilmek
İçimdeki tüm düşüncelerimi özgürce
Kayıt Tarihi : 3.1.2006 16:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!