Özgür Ruh Şiiri - Muhayyel Gizliay

Gururumu attım ve yeniden buldum seni
Ama sen küçümsedin Samet'i
Sadıktım ama köpek değildim
Keşke yapmasaydın, hor gördün Muhayyel'i

Sevilmedi senin kadar o anlatılan efsaneler
Cebinde gördün sen, garip Samet'i
Anlatılmayacak bizim hikayemiz
Bu çocuk alışkındı da ezmeyecektin Muhayyel'i

Yalnız sandın değildim hiçte olmadım
Senin olduğun yolu aramaktan yol bulamadım
Yaşadıkların zordu da bana toz kondurmadın
Boşaymış çabam, kalbinden aşk aldırmadın

Hani yüzlerce kez yürüdüm bi' kez gidemedim
Hani gözüme başka göz değince akı kara ederdim
Vicdanımı seni sevmediğime bir türlü ikna edemezdim
Şükür kurtuldu bu kalp, krizinden. Hor gördün iyi ki emeğimi

Geçmişimden de kaçtım, geçmeyenimden de
Ondan da vazgeçtim, onun getirdiklerinden de
Özgür bıraktım ruhumu, aldım tekrar ellerinden
Sende git güle güle, yer bırakma gece bile gölgemde