Derin bir girdabın içinde dönüyor insan
Sokratın
Baldıran ağusu düşmüş dudaklarına
Soludukça
Ölüm doğuruyor sokaklar
Kulakları sağır eden çığlıkları
Derin bir girdabın içinde dönüyor insan
Döndükçe uyuşturulmuş
Beyinleri öğütüyor
Kapitalin değirmenleri
İnsan giriyor
İnsan çıkmıyor
Çocuklarını koruyamayan bir ülkede
Anne olmak
Baba olmak
Yüreğinde kaypak bir bıçakla
Yaşamak gibidir
Ve ne zaman kanayacagını
Ölüm doğuruyor sokaklar
alanlar ölüm doğuruyor
madenler ölüm doğuruyor
analar ölü doğuruyor çocuklarını
ölüm soluyoruz her sabah
ölüm kokuyor her yanımız
ben sana barış diyorum
barış diyorum ağaç la
toprakla suyla buğdayla
kuşla denizle
ay la güneşle
ben sana barış diyorum
Seni düşündüğüm de
Bir çocuk telaşıyla çarpıyor yüregim
Seni düşündügüm sürece
Hiç büyümeyecegim
Aydınlık düşlerin içinde
Zifiri sokaklar geçiyor ayaklarım
Ve
her akşam
Çıkıp tahta bir mavi kapıdan
Kendime gidiyorum
Bu gece kar yağacak sokaklara
Belki beyaz bir hüzünle
Vuracağım kendimi
Ve bir sokak çocuğunun
Üşüyen ellerine benzeyeceğim...
Siyah beyaz filimlerdi
Yaşadıklarımız
Yağmur,rüzgar
Biraz döküldü yapraklarımız Biraz yeşerdi
Biraz kırıldı dallarımız
Biraz sürgün verdi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!