Özdemir Asaf Şiirleri - Şair Özdemir Asaf

KASA MASA

Ben çok parayım
Dedi
Kasanın biri
Kasanın birine.

ÇOCUKÇADA BEN VARIM

Ben böyle yazdım sanma
Ben böyle düşündüm
Başından beri
Sözcükler koşuyordu

İKİ OLMAYA TÜZÜK

Biri koyu biri açık
Biri büyük biri küçük
Sevgisiz yürüyorlar
Boş bakışları sönük

SEVGİ İLE SEVGİYE KARŞI-ETİKA-141

Merdiven, çıkarken.. Aşk, inerken, kalbi yorar.

TÜKENMEZ DOLMAKALEM DOLDURULUR,
KIRILMAZ CAM TAMİR EDİLİR YÜZYILINDA
İKİYE KIRILMIŞ BİR ŞEYİN BİR PARÇASI
KONUŞSAYDI

Gülelim, varsın olmasın iten.

Geliyor sandığım gidiyor çıktı.
Başlıyor umduğum bitiyor çıktı,
Üstüne-üstüne gittim, ne gidiş
Altına-altına iniyor çıktı.

Uyu büyu,ü dendi, düşüme gittim,

POETİKA

Yaşadım da yoruldum, bir ağır-işçi gibi,
Uyudum da uyandım, binlerce kişi gibi.

Bana düşünmek vardı, payıma onu aldım,

KURAMSAL ORTAM

Ne zaman ora'sı dense,
Aklıma bura'sı gelir.
O bunu benimce bilse;
Yer nasıl oraya gider,

GİBİ

Sözlüklerde aradım, yorgun, yıpranmış sözü;
Zıtlarla benzerleri koynunda barındıran..
Tüm öbür sözcüklerle eş-anlam’lı: GİBİ’ydi.
Alıştığından kolay-benzetme’lere, gözü

SÖZCÜKLERLE-ETİKA-15

İnsanın yininde “ameliyat” yapmak için onu bayıltmak gerekir.. Ruhunda yapmak için ayıltmak.