Ozan Erol Şiirleri - Şair Ozan Erol

İnsanların dostluğunu
Bozana ben kızıyorum
Yalanları gerçek diye
Yazana ben kızıyorum

Anayı babayı atıp

Sakın bir daha arama
Git gözüm görmesin seni
Neşter çaldın bu yareme
Git gözüm görmesin seni

Bir daha çıkma karşıma

Sen aslısın bende kerem
Benim sevdamsın Ardahan
Hasretinle oldum verem
Benim sevdamsın Ardahan

Bülbül neden aşık güle

Ne vatan olurdu nede al bayrak
Sen olmasaydın aslan mehmedim
Yazılmazdı çanakalede destan
Sen olmasaydın aslan mehmedim

Aziz ecdadımın yeri durmazdı

Ne talihim güldü nede kaderim
Bu dünyada bir tek ben bana küstüm
Kime can dedimse düşmanım oldu
Cellat sehbasında ben beni astım

Elimde sazım çok gurbet gezdim

İnsanları kırmayacak
Sevgi dolu dil isterim
Dokununca batmayacak
Dikensiz bir gül isterim

Göz edip yakmayla olmaz

Binbir engel çıkardılar yoluma
Yıkıla yıkıla geldim bu hale
Hasret kemendini taktım koluma
Büküle büküle geldim bu hale

Çocuk iken annemin kucağında

Adını yazdım kalbime
Çiçek açtı güle döndü
Mutluluktan göz yaşlarım
Akıp gitti sele döndü

Leyla olan mecnun bekler

Ömür boyu yüreğimden
Çıkıp gitme baş tacımsın
Sevda bağımıza diken
Ekip gitme baş tacımsın

Bilki vaz geçemem senden

Bilmem anlatmaya yetermi dilim
Başımızın tacı anadır kadın
Her nesihatında doğru söz olur
Daima sevgiden yanadır kadın

Geceler boyu uykusun böler