Artık devrik cümleler kurup onlarla huzur buluyorum..Ve o cümlelerin neden devrildiğini merak etmeyecek kadar dar vakitlerim..Artık hiç bir şeyi sormuyorum. Sorgulamıyorum..Sadece nefes alıp yaşlanıyorum. Huzurluyum da...
Tek bildiğim bu....
Bazen parçalayamazsın..
Kıramazsın..
Sadece içine atarsın..
Susarsın...
İçinde kalır..
İçinde öldürürsün...
İçimden seviyorum seni içimden
kimselere söylemeden
içimden susuyorum nefesine
tek bir nefes bile sensiz vermeden
içimden düşüyorum yangınlara içimden
gözlerin gözlerimden geçerken
Bugünlerde kalbimdeki yaraları dikmek için
çabaladığım bir iğne gibi zaman
ve bir o kadar zor işte sanki iğne deliğinden
geçmeyen bir ip gibi sensiz geçmek bilmeyen
her saat her dakika...
Sen bakınca çözülürdü bütün dizelerim...
Ve şiirlerimin tek ikametgahı
olurdu gözlerin...
Şimdi anlıyorum aslında aramızdaki o büyük farkı..
Sen bana gitmek için gelmiştin bense daha çok sevmek için var gücümle kalmıştım direnmiştim..
Sense sürekli eksilttin azalttın..Ve ben yüreğimde sürekli yalpalayan bu aşkla daha ne kadar yürüyebilirdim ki?
İşte bu yüzden senin bu kaygısız umursamaz sevgin her şeyinde sonu oldu ve ben sensiz bir hayatı iki kişilik yalnızlığa tercih ettim..
Şimdi anlıyorum ki ''yanlış bir aşkta yük olmaktansa yalnız bir kalpte tek olmalıymış insan..''
Sen hep şansa inandın
her şeyi oluruna bıraktın
ve gittin...
Ben ise hep nasip dedim
her şeyi Allah'a bıraktım
ve sustum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!