Ozalit Şiiri - Sema Yontar

ve isimsiz bir ormandan geçtik usulca
korkunç ağaç yüzleri böcekler
kana susamış yırtıcı hayvan iskeletleri
gece karanlık, yıldız karanlık...
şakağımda küçük bir kızın
namus lekesi

ömrümün ozaliti!

çek vur alnından şiiri...
bir morgun soğuk taşlarında
boylu boyunca yüreğim
sıcak bir sıvı akmayacak göğüslerimden
korkma
uzat namlunu
bitsin

yaşam safsatası!

birden bire ve acısız olmayacak hiçbir şey
sancısız doğmaz çünkü hiçbir güzellik
ey ömrüm
bol nikotinli bir geceyi çekiyoruz ciğerlerimize
bu son belki

şerefe!

cam kırıklarıyla dolu anılarımı topluyor eskici
çuvallar, koliler ve bir kamyon dolusu
yalnızlık diyoruz ya
ne büyük yalan

dünyada bir böcekten başka
kimdir yalnız olan!