Oyun odasının oyuncaklarından biriyim ben;
Çocukları sevindirmek isteyen,
Onlar uyurken kollarında karanlığı bekleyen
Bir oyuncak ayıyım ben.
Aşkı şefkati özlerken,
Sevgilisi kurşun askerin dönüşünü bekleyen
Küçük çoban kızıyım ben.
Neden mi bu bendeki oyuncak olma sevdası?
Oyuncak olmadan ne mümkün
Hayat denen oyunun
Gerçekmiş gibi oynanması...
Kayıt Tarihi : 11.4.2003 10:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!