Oysa ki Ciddiydim Şiiri - Coşkun Akarsu

Sana yazıyorum ben yine.
Söz geçiremediğimin kölesi olup;
Sevda kelimesini sildim sözlüklerden.
Onu içimde, derinimde saklıyorum.
Bulursa yakmasın öfkem diye.
Gece yarısı çıkarıp nefes aldırıyorum.
Ayaza soğuğa atmıyorum ölmesin diye.
Sımsıkı sarıyorum sana dair yaralarımı.
Bazen bilerek açıp kanatıyorum.
İçimden sen, içimde bu dert bitmesin diye.

Sen yeniden sev dersin.
Oysa bir sevmeyi tüketememişken ben;
Birden düştük; gözler önüne seninle.
Bir oyun kurduk aşkın gelişine.
En güzel repliğini söyleyecektim oyunumuzun.
Belki çok ciddiye almıştım.
Belki canımı koymuştum bu oyun için.
Belki sende canını koymuştun yanmak için.
Nedense perdenin eski alışkanlığı depreşti.
Karanlıkla sarmaladı bizi.
Oysa seyredenler aydınlıktaydı.
İçimizde karalar varken, aydınlıklar hep oradaydı.

Baktık ki kara gecelerin hayrı yok.
Son sözlerimiz olsun dedik: Ayrılık!
Nedense son dakka golünü atmak sana kaldı.
Mutlu olduğunu sanmak bana.
Son sözü sen söylemiştin.
Ve hakem düdüğünü henüz çalmamıştı.

İnanabiliyor musun?
Sevmesem de ilk kez futboldan söz ediyorum.
Oysa ben yalnız sevdiklerime şiir yazıyorum.
Sen yeniden sev desende;
Maç bitti sevgili.
Ben bu oyunun davetini üzerime alamıyorum…
Sen bilme ve duyma ama.
Yeteneksizim.
Bitmeyen şeylere yeniden başlayamıyorum…