Oysa... Şiiri - Murat Ülkü

Oysa ben bilirim yokluğun kışıdır,
Tüm çiçekleri solduran, kar tanesidir.
Güneş doğsa da gölgen düşer her yere,
Sessizce yanar içimde kor bir hasret.

Biliyorum ki dönüşün bir masal belki,
Ama her sabah aynı umutla uyanır bu kalp.
Beklerim o mucizevi anı, o anı ki
Seninle başlar benim yeni hayatım.

Gözlerim seni görmese de, ruhum bilir,
Senin için attığını, seninle güldüğünü.
Her karanlık gecede, bir yıldız gibi
Parlarsın içimde, kaybolmaz izlerin.

Aklımdan çıkmaz o eski güzel günler,
Elimde kalan tek miras o gülüşün.
Ve ben inanırım ki, bir gün bitecek bu hüzün,
Tekrar dolacak gözlerim seninle.

Nefes alsam da sanki yarım kalmışım,
Bir yanım hep eksik, bir yanım yaralı.
Hatıranla avunup yine de ayakta durmuşum,
Sensiz geçen her saniye, dertli, tasalı.

Uzaklarda olsan da, biliyorum ki varsın,
Rüzgârla gelir sesin, yağmurla kokun.
Yüreğimde saklı en güzel dualarımsın,
Sonsuzluğa uzayan en kıymetli yolum.

Ne zaman bir melodi çalsa, seni hatırlar,
Ne zaman bir kuş uçsa, sana selam yollar.
Zamandan ve mekândan öte, bu sevda yaşar,
Aşkımızın türküsü dilden dile yayılır.

Her geçen gün biraz daha büyür bu sevda,
Gökyüzü kadar engin, deniz kadar derin.
Yokluğunda bile ruhumda açar ferah,
Sana adanmış en saf, en içten yemin.

Zaman tünelinde yolculuk sanki her an,
Geriye dönüp o ilk bakışını ararım.
Kalbimde bir sızı, aklımda binbir isyan,
Ama inan ki ben bu hasretle de yanarım.

Gelirsin diye ben hiç söndürmem ışığı,
Kapım daima açık, yolun daima aydınlık.
Bu ömür seninle tamamlanacak bir düş,
Kavuşmakla bitecek bu sonsuz yalnızlık.

Ve ben bilirim ki, bu hasret bir gün son bulur,
Güneş yeniden doğar, çiçekler açar yeniden.
O gün, yeni bir başlangıç yazar bu ruhum,
Sana kavuşmanın tarifsiz sevinciyle, seninle.