Öyle bir hali var dı

Şiirsel Bir Hâli Vardı İşte
Öyle bir hâli vardı işte...
Gözlerindeki yaşlarda da neler saklıdır kim bilir.
Masum bir sevgiyi yeşertmekti,
tertemiz sevmenin hâliydi.
İlahi bir sevdaydı belki de...
Aşk ve sevginin pınarıydı,
güzel sevilmenin gözyaşıydı.
Yani nasıl anlatayım ki...
Şiirsel bir hâli vardı işte.

Öyle bir hâli vardı işte,
sustuğunda bile konuşurdu.
Bakışlarında eski bir şehir uyurdu,
yorgun, ama terk edilmemiş gibi...
Satırlara gizlenen sır gibi.

Bir rüzgâr eserdi etrafında hep,
ne tam serin, ne de yakıcıydı.
Gülüşüyle kırılırdı en sert fırtınalar.

Kimse bilmezdi neyi beklediğini,
belki bir sözü, belki sessizliği.
Kimse bilmezdi ondaki derinliği.
Suskunluğu konuşur, mecnun muydu, deli miydi?
Sözleri azdı ama ince ve derindi...
Gizemli, sırlar dolu bir şiirdi.

Şiirsel bir hâli vardı işte,
ne tam hüzün, ne de sevinç gibi.
Bakınca gözlerine, uzak bir deniz gibi.

Sanki bir söz söyleyecek gibiydi,
ama sustu, rüzgâr konuştu onun yerine.
Bir dalga vurdu içime sessizce,
hiç dinlemediğim bir şarkı gibi,
bir şiirin sessiz çığlığı gibi...

Anlatılmaz yaşanırdı
Ne söylesem eksik kalırdı,
çünkü o kelimelerin ötesindeydi.
Tebessümü, her hâli bir şiirdi
ve geçerdi içimden, iz bırakarak.

Yüzü, zamanın yükünden azade,
bazen gülümser, bazen susardı.
Ama o sessizlik
bir çığlık kadar derindi
ve içinde kaybolan yıldızlar gizliydi.

Ben, bazen anlamazdım,
bazen eksik kalırdı her şey.
Sabah erkenden bir kuşun kanat çırpışı gibi...
Ayın gözyaşlarını saklayan bulut gibi...
Ama her anında
biraz daha büyürdü o şiirsel hâli.

Düşler gibi nazlı,
gözlerinde en güzel bahçeler saklı...
Her bakışı bir dizeden daha derin,
bütün dünyayı güzelliklerine katmış.
Her bakışta, her sözcükte bir şiir gibi.

Sevgiyle bakan gözleri,
yüzünde cennet gülümsemesi.
Kalbinde henüz açmamış güller
ve kumru sesi...
Sözleriyle şiirsel bir hâli vardı işte.