Öyle kalsaydım Şiiri - Raşit Evşen

ÖYLE KALSAYDIM
Rüzgar sert esiyor,geçebilsem şu yaylayı
Ayağım çıplak,başım açık ,sırtımda astarsız zıbın.
Oturmak geçiyor içimden bir çalı dibine bir kaya altına
Oturamıyorum o halde donacağım düşünce aklıma.
Aşabilsem şu yaylanın düzünü,
Sert esiyor,donduruyor bedenimi,yüzümü.
Koşuşturan kargalar da korkutunca beni
Sen de koş diyorum ,kurtarırsın kendini.
Aşmakla bitmiyor şu yaylanın çilesi
Beni unutanların hiçmi yok endişesi ?
Sürüyorum izlerini,duyabilsem bir çan sesi
Dünya benim olur çilesi vız gelir bana
Hiç fark etmez kavak yaylası,söğüt yaylası
Birinden öbürüne konar,konar göçerim
Serindir havası,soğuktur suları
Tas ,bardak tanımam,abanırım üstüne kana,kana içerim.
Köşkümdü,villamdı benim kara çadırım
Çamlar dert ortağım,kargalar arkadaşım
Omuzumda şarkı söylerdi,keklikti yoldaşım,
Bakmayın niyazıma,keşke öyle kalsaydım.
31.10.2020.R.EVŞEN.