Öylesine bir cümleyle başlıyorum şiirime.
Öylesine şiirden uzak ve sana yakın ki...
Dizeleri gözlerin kadar donuk,
Başlığı kalbin gibi 'öyle boş ki',
Derin bir anlamsızlık taşımakta ezelinde...
Amaçsız bir gülücük gönderiyorum güneşe.
Öylesine sahte ve seninkine benziyor ki...
Rengi tebessümün gibi siyah,
Manası gayretin gibi öyle bencil ki,
Yüzünü andıran fuzuli bir değeri var içinde...
Umursamaz bir duygusallık çöküyor gözlerime.
Şiir kadar duygusal ve öylesine buruk ki...
Olmayı başaramadığın kadar aldırmaz,
Ve anlaşılmaz hislerin gibi öyle gizli ki,
Bulanık görünüyor sayende ve sayemde...
Ey gece!
Bu mısraların, canımı sıkıyor yine...
Oysa öylesine beni anlatıyor ki....
Benim istemediğim kadar karmaşık,
Ve üzerinde öyle bir tuzak var ki,
Hakkımda ben bile yanılırım belki de....
Kim bilir? ! !
Okurum şiirimi ve,
Gülerim kendime...
'Ben bu değilim ki' diye....
Kayıt Tarihi : 30.4.2008 08:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!