Çektim artık ne varsa senden kalan
Nasırlanmış sineme aşktan yanan
Düşünmedim ki kül olmayı bir an
Kül oldum da sen hala yanmadım san
Ben doydum derde senin yok haberin
Alacaklıyım bu sevdadan
Borçlu olsam öderdim çoktan
Hesapla nerden hesaplarsan
İster ömürden ister aşktan...
Yapraklarını dökerken ağaçlar
Bir kasımpatına umutlarımı bağladım
Birer birer göçerken kuşlar
Zor olsa da ben buralara alıştım
Bir gün daha eklendi biten ömrüme
Bir bakışla yâr olduk
Nâr-ı aşkta kavrulduk
Sonunu görüyorduk
Âmâ olduk lâl olduk
Meçhule revan olduk
Seviyor diye sırtımdan vursan da
Ölmedim diye hançeri kıvırsan da
Gücün yetmez ne yapsan da
Hani aşıklar ölmez derler ya
Ölmedim ne yapsan da
Bundan sonrası aşk-ı müdafaa...
Gözlerindi beni benden alan
Ömrümün baharını çalan
Saçların yüreğime dolanan
Bir sarmaşıktı aşk kokan
Garip gönlümde bir çok yare
Gittin de bir daha dönmedin geri
Ayrılık mıydı aşkımın ederi
Sen reva gördün bize bu kaderi
Ölmeden yaşattın bize mahşeri
Ne yapsak gelmez artık günler geri
Yandım diye ateşi sakınmadın
Dondum diye zemherine bıraktın
Kömür gözlerinle canımı yaktın
Canıma can olan canın sağ olsun
Kalmasa uğruna çektiğim çile
Rüzgarda savrulan bir yaprağa bağlamıştık umutlarımızı
Acımasızdı rüzgar, önüne alıp sürüklemişti aşkımızı
Saklamak meşakkatli olsa da masum duygularımızı
Biz hiç vazgeçmedik ama silemedik alınyazımızı
Kimse dinlemiyor inanmıyor, zaten kimse de anlamıyordu
Unutursan bir gün adımı
Yüzüm kalmazsa aklında
Bari aşkımı kalbinde sakla
Eğer gören olursa orda
Bir gül kalmış dersin
Kuruyan bataklığımda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!