öyle bir sevdimki seni,
toprağın yağmuru,
soğugun güneşi,
karanlığın aydınlığı
denizin kumsalı
ormanın yeşili
ayın dünyayı
özgürlüğün hürriyeti
sevdiği gibi sevdim
ama sen giderken limanda
o son gemide
el sallarken,mahvettiğin mazide
kan ağlıyan yüreğimle,
dökemedeğim gözyaşlarımın dramında
yüreğin acıyı,
kalbin ayrılığı,
sevginin can verdiği anda
birden bire fırtınaya mahkum olan aşk gibi
kumsalın kıyılarda kaybolduğu
sana tapmışlığın yok olduğu
gibi,,
bende üzüldüm..
Kayıt Tarihi : 25.10.2012 19:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!