Öykünemedik Şiiri - Kağan İşçen

aya buluta yağmura yaprağa öykünürdük
bir öykünemedik mutluluğa densiz nedensiz
kişisel sürtüşmemizdi yol yorgunu halimizle
ufka şafağa bakıp hayra yormadığımız kavuşmakla
urlu bir şişkinliktir aldatmaca binbir yüzlü jilet kesiği
cam kesikleri siluetimin ahmak ıslatanları bakışlı
usumuzu önümüze koyduk harami açlığı seçimsizlik
seçimsizlik vicdansız bir zenginlik aşkın gölgeli kırığı
akın akın denizlerimi yürütüyorum kışsızlığına sezgili
başı sonu yok sokaklarımlayım
perdeler sadece bana örtük kapılar bana kilitli
şehirde insiz yırtıcıdır yakışıksız güzelliğiyle sevda
yere batsın dediğimiz an çatkapı kırık dökük karşımızda
karşımızda yüzsüz gülüşlü harcanmış bir hayat sevda