Oy Dağlar! Şiiri - Mevlani Ulusoy

Güzün sararır solar, kurursun
Kışın beyaza bürünür, üşürsün
Baharda çiçeklenir, şenlenirsin
Yazın muradına erer, gönenirsin.
Oy dağlar, başı dumanlı dağlar!
Yol verin dosta gideyim dağlar…

Kar tutar yamaçların senin,
Sert eser rüzgarların senin,
Deli gibi akar sellerin senin,
Burcu gibi kokar güllerin senin.
Oy dağlar, başı dumanlı dağlar!
Yol verin sılaya döneyim dağlar…

Kırlarında koyun, kuzu ile meleşir
Mor menekşen, sümbül ile söyleşir!
Yörüklerin, yaylalarında birleşir
Çobanların kaval çalar dertleşir.
Oy dağlar, başı dumanlı dağlar!
Yol verin dosta gideyim dağlar…

Türkmen kızı, sevda için yüreğin yaktı
Kır çiçeklerini toplayıp saçına taktı.
Toroslar’dan Çukurova’ya doğru baktı,
Ulusoy, türkü yakmayı Dadal’dan kaptı.
Oy dağlar, başı dumanlı dağlar!
Yol verin sılaya döneyim dağlar…