Oyy Gardaş!. Şiiri - Yavuz Değirmenci

Oyy GARDAŞ!...
Ne vakit seni yazmak istesem
Kalem ağlar,şivan düşer kağıda…
Kirpiklerimden kopan gözyaşlarım
Gökkuşağım da karalar bağlar,
Ak güvercinler göç eder biter baharlar…
Payıma hep zemheri düşer,üşürüm
Depreşir dertlerim,gam yükünü taşırım

Oyy GARDAŞ!..
Ne vakit seni çizmek istesem
Kalbim kanatlanır,acır mahzun halime
Bakışları fersiz,kanadı kırık
Yaralı bir serçe konar tuvalime…
Bedeni yorgun,elleri yarık
Feleğin cilvesine yüreği kırık
Bir Celal usta geçti, hayat denen sokaktan
Sevgiyi rehber seçti, ayırdı karayı aktan..
Hasret dolu yürekler hüzünlere karıldı
DEĞİRMENCİ gardaşlar birbirine sarıldı…