Gece yarısı. Saatler sıfırlanırken, ben de sıfırladım kendimi.
Otuz. Bu bir doğum günü değil. Bu, bir devrim ilanıdır.
Yıllarca taşıdım sırtımda sizin yükünüzü, sizin sahteliğinizi.
Ama artık bitti. Ben ayaktayım.
Ana yoksunluğu, baba boşluğu, kardeş faydasızlığı...
Bunlar benim kusurum değil, sizin ayıbınız. Sizin nankörlüğünüz.
Ben size bir yük oldum, çünkü siz yük taşımayı bilmiyordunuz.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta