Otuzbeş Yıllık Dostum

Dur gitme hemen!
Sor halimi, bir türlü iyileşmeyen yaralarımı…
Anlatsana!
Sen otuz beş yıllık arkadaşım,
Sen can ciğer sırdaşım,
Sen iyi ve kötü bir çok anılarımı paylaştığım…
Yoksa bu şehrin keşmekeşliği,
Dostlukların yapaylığı,
Seni de mi küstürdü?
Ah ah çeke-çeke bir hal oldum,
Sen, yeni susmuş konuşmuyor,
Ben ise konuşmayalı yıllar oldu..
Gel seninle sessiz ve sakin bir yerde,
Deminde duygu kokan çayları içelim..
Gel seninle eski dostlukları özlemle yad edelim,
İster hüngür-hüngür ağlayalım,
İster patavatsızca kahkahalar atalım…
Ama çok ta dikkatli olalım!
Zira bu tür gülüşlere alışık olmadım ki,
Şahadet şerbetini içen atalarımız
Bu tür hayasız gülüşlerimizi duyarlarsa,
Sızlar kemikleri…
Sonra helal etmezler haklarını,
Gel otuz beş yıllık aynı duyguları paylaştığımız
Aziz şerefli, harama tevessül etmeyen, dostum!
Silkelenip kendimize gelelim…
Namusların ortalıkta olduğu,
Bu acımasız gaddar canavar devasa şehirlerde…
Yoksa seni de mi değiştirdiler?
Şimdi deme sakın kusuruma bakma diye,
“İşlerimin yoğunluğundan,
Zamanın yetmezliğinden,
Maddi sıkıntılardan dolayı arayıp ta soramadım”
Yo hayır sakın bunları söylemeye kalkışma!
Yalan söylemek rol yapmak
Yakışmaz sana da, bana da;
Belli ki sende uymuşsun düzenin kırık çarkına
Ama çok üzüldüm bu haline!
Unutmadan şunu da söyleyeyim,
Sakın ha içi boş “Nasılsın, görüşelim“
Cümlesini ya kullanma,
Ya da görüşebilmek için hiç bir fedakarlıktan kaçınma…
Çünkü geçenlerde böyle bir olay yaşadım.
Saatlerce etkisinde kaldım.
Otuz beş yıllık arkadaşım,
Şayet bu düzene uymuşluğunu devam ettirirsen,
Yüreğimin en güzel yerindeki saf dostluğunu gömer,
Sanki tanımadım seni,
Sanki kırk beş yıllık ömrümün otuz beş yılını,
Senle geçirmedim deyip avuturum bak kendimi…
Ben eski dostuma özlem duyar,
Ve ben hileye uymamış,
Kitabında yapmacıklık olmayan,
Ve yemeyip yediren, dostunu yarı yolda koymayan,
Ahde vefalı her türlü nimetlere rağmen
Atalarının kemiklerini sızlatmayan
Güzellikleri ve sıkıntıları paylaşan
Dostumu arıyorum…!
01/02/2006