Otuzbeş Yaş Şiiri - Fahri Yılmaz

Otuz beş yaş derler “ömrün yarısı”
Tıpkı sonbaharda yaprak sarısı
Belki bir otuz beş daha var amma
Bil ki belli olmaz bundan gerisi

Bu yaşın öncesi goncaydın gonca
Şimdi dağ yolunda solan bir yonca
Yemene içmene şimdi dikkat et
Belki yaşarsın bir daha bunca

Göbekler kabarmış saçlar gür değil
Geçiyor ya günler hepsi bir değil
Kötü yaşamaktan kendini koru
Uzun yaşamak da belki zor değil

Aynalar göstermez seni sen diye
Ahbapların der değiştin niye
Anlatmakta güçlük çekersin tabi
Yaşım değişti de ben oldum böyle

Artık her şeylere alıngan oldun
Kederle hüzünle tasayla doldun
Sevinçli neşeli o insan gitmiş
Geçen yıllar ile sen de kayboldun