Otomobil Şiiri - Uğur Musab Şahin

Ya havadan nem kapar, ya sibop hava yapardı
Ara sıra teklerdi, şanzımanı öter, yağ yakardı.
Kör topal yarı aksak götürür, yolda koymazdı.
Kasası büyük değildi, dört kişiden fazla almazdı.
Bazı yokuşlarda, gazı köklediğim de boğulurdu.
Daha yokuşu çıkmadan, stop eder dururdu.
Yavaşça, arka arka yokuştan geri geri inerdim
Bir saat soğumasını bekler, tekrar binerdim.
Bu kez geri vitesle yokuşa sarar, öyle çıkardım.
Bir saatlik yere, tam üç saat sonra varırdım

O vakitler araçlar pahalıydı, ev parası verirdim
Yedi at, üç deve parasıydı, on eşekle gelirdim.
Benzin pahalıydı, her ay bir maaşımı verirdim
Şehirden dönerken, eve beş parasız gelirdim.
O zamanlar bir ayrıcalıktı, araba sahibi olmak.
Bazısı gelir fotoğraf çektirirdi, amaç oturmak.
Zaten kasabada, üç beş kişiydi arabası olan.
Onlar Almancıydı, kışın yalnız bendeki kalan.
Kimi almak için sıraya girerdi, on ay sonraya.
Parası da peşin yatardı, fark verirdin kornaya.
Evden, tarladan çok iyi yatırımdı araba almak.
Dünürlükte eli güçlendirirdi, arabayla varmak.
Kasabada gelin atla değil, arabayla dolaşırdı
Çeyizleri, at arabasıyla değil taksiler taşırdı.
Nerden nereye geldik, şimdi arabasız ev yok
Ehliyetsiz kadın kalmadı, at hiç yok araba çok
2018