Otobiyografim. Şiiri - Emre Hanbay

kapatıp bir daha açmak istemediğim gözlerimi,
yaza hazırlık,
çiçeklerin dallanıp budaklandığı mayıs ayında açmışım.
çocukluğum,
ilaç kokan hastanelerde geçti.
ne kar topu oynayabildim,
nede koşarak atletimi ıslata bildim.

oyuncaklarımı,
arabamı, sonu olmayan hastane koridorlarında sürerken,
hayatla mücadele etmeyi erken öğrendim.

sevdim. üzüldüm. belkide üzdüm.
işimdi ise on dokuz yaşında bir deli kanlıyım.
yerinde duramayan,
kime, nasıl yardım edebilirim derken hap kaybetmiş olan bir deki kanlıyım.

hayatta,
araba sürdüğüm hastane koridorlarına,
buharlanmış camdan baktığım dışarıya,
ve
sevdiğim kıza, çok şey borçluyum.

sonumun,
bir banka oturmuş, tek başına denizi izleyen birisi olmayacağıma,
gerek aile, gerek ise başarılarımla ön plana çıkacağıma,
doğan güneşe bakarak,
gözlerimi kamaştırmak yerine,
gözlerim ile güneşe güleceğimi,
hayalim için elimden geleni yapacağımı biliyorum...

Emre HANBAY