Ötelenmek Şiiri - Yavuz Taş

ötelenmek ileri kaymamdır
yaklaştıkça senden uzaklaşmamdır
öyle inanmamdır belkide
ben sana ötelendiğimde
geride felçlenmiş bir ben daha kalır

giderken sesine
dev karanlıklar küçülür
alev çukurları minikleşir
sensizlik bile kalmaz
zaman dağıttıklarını toplayıp bitkinleşir
güneş bir buz kütlesi
gözlerinden bakışlar
değdikçe bakışlarım titreşir

bazen görebilmem için ötekileri
gözlerimi yummalıyım
öte zaman yolculuğumda
kalbinin ışığına
bakıpta gözlerimi yakmammalıyım
diye düşünür benlik

kanımda yüzen üzgün nilüferler
ben neyim ben
ben insanmıyım? ın sorularında
iki arada bir ayıklık süresi kalır

uzundur bu süre
yanan bir gök altında
saçlarının sarısı
gözlerinin kahverengisi
ve aklımın son kırıntıları kalır
son düşünüşümdür gerimi
yuvarlanan evren bir kenara itilip
yeni bir sen alır senin yerini

yaklaştıkça aşkına
ben:
geride kalan felçli bana dönmek ister
ölüm vurmasın diye göğsüne
en hızlısından kanatlanır
yetişirmi bilemem kendime
aklım yine sende kalır