İki bin sekizin haziran dördü
Yapıştı yakana kene OSMAN'IM
Baharın kış etti defterin dürdü
Damardan kanların sordu OSMAN'IM
Demişsin ağrıyor başım bi ara
Farkında olmadın büyüdü yara
Mevla düşürmesin kimseyi dara
Bilmeyen el attı yordu OSMAN'IM
Yoksulluk içinde çok çile çektin
Dürüstlük tohumu ğönüle ektin
Benzerin bulunmaz civarda tektin
Dostların yanında durdu OSMAN'IM
Beş yavru bıraktın gözleri yaşlı
İşlerin bıraktın yarıda başlı
Mezarın ördüler kenarı taşlı
Felek tokadını vurdu OSMAN'IM
Muradım üzüldü inan ki sana
Saygıda kusuru etmezdin bana
Kaderin yazgısı ne deyim buna
Düşende evine kordu OSMAN'IM
Kayıt Tarihi : 1.6.2014 21:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!