Osman Garip Şiirleri - Şair Osman Garip

İlhamımın perisi sen oldun ya sevindim
Giremedim gönlüne geldim kovuldum
Hakarete uğradım sözlerle dövüldüm
Garip bir aşgım da ben vurmayın bana

Gönlümde sevgiden başka bir şey yok

Hani senle oturup beraber içecekdik
Gizlice buluşup da dertlerden açacakdık
Belki masal söyleyip belki sevişecekdik
Geceleri beklemek yabancı degil bana

Bir manimi odluda gelemedin sen bana

Yaşanmıyor sensiz günler geçmiyor
Canım çıkmaz hoca kefen biçmiyor
Dünyasından bıktı garip göçmüyor
Sensiz yaşanmıyor sürünür gezerim

Alamam ben sensiz dünyanın tadından

Kime deger verdiysem kastı kendini
Yanalara su serdim de yıktı bendimi
Bir enayi varmıdır bilmem ben gibi
Dertlilerin derdine hep ortak olurum

Teselliyi bende bulur ele giderler

Kime deger verdiysem kastı kendini
Yanmıştı su verdim de yıktı bendimi
Bir enayi varmıdır da dostlar ben gibi
Dertlinin dertlerine de ortak olurum

Teselliyi bende bulur ellere gider

Unutursun deme seni unutamadım
Sensiz efkarımı yarim dagıtamadım
Uzandım ellerini vermedin tutamadım
Her yerlerde şimdi seni arar gezerim

Dokunmuştum ya sana yandıydı içim

Sen aşkı sevday oyuncak sanma
Aşkı bileni bulda boşuna yanma
Sana ders olsun da daha aldanma
Benim gibi sevip de yanmanı istemem

Boşuna aldanıp da sevme herkesi

Bir güzel sevdim de yanagı allı
Yemenisi pullu yar kulagı güllü
Ceylan bakışlı da o çifte benli
Bende böyle bir güzeli sevmişim

Ben sevdim de onu eller aldılar

01

Son arzum sormadan kalemi kırdın
Sen beni suçluyum yalancıdır sandın
Bir ozan yalan söyler nerede gördün
Sevdigim doğrudur aşık oldugum yalan

Herkes vevasızdır hayır görmedim
Kimseden vefa bulmadım arkadaş
Çok Sevdim de ben hiç sevilmedim
Aşkmış meşkmiş yalandır arkadaş

Sever görünürler de sonra sevmezler