Şiirler yazılmalı yıldızlara gecenin demine
Ay ışığı gölgesinde hüzün kalesinin bekçisine
Yalnızlara ithaf edilmeli kalbi kırılmışlara
Bir nebze hayat öpücüğü mısrası kaybolmuşlara
Ihlamur kokulu ıslak bir sabah gibisin
Kalemim ve silgim gibisin
Ben çizerim hep koynundaki mutluluğun resmini
Sen silersin hep , aşktan korkar gibisin
Sözlerin sivri bir ok bir diken gibi saplanıyor kalbime
Savrulan sözler çarpıyor duvarlara
Yankı odasında uçuşan kelimeler
Çok sert kırıcı nobran ve dobra
Tutulmuyor dil değil ki kitli eyer
İnsanlar ne tuhaf yaratılmışlar
Acı yaratıp suyunda boğuluyorlar
Bulutları yarıp gelen ısıtıcı güneşi
Sadece telefonda paylaşıyorlar,
izlemiyorlar
Bir de var bir grup
Ahkâm kesiyorlar sürekli
Zırvalar boş ayna bakışlı laflar
Anlat sen içini yansıt duyuyorum seni
Kaçmalı çekilmeli uzak bir köşeye
Issız ahşaptan tek göz saray
Bir tas çorba yanına çay
Eskimiş bir battaniye
Son yirmi dört saatte on iki şüheda
Emparyalin tasmalı köpekleri
Kimisi dağda , kimisi ovada
Kimisi de gazi meclisi tutmuş mesken
Yazık bize
Türk milletine
İncinmekten korkmak
Kavuşup kaybetmekten korkmak
Dokunup dokunamamaktan korkmak
Terk edilişlerden tecrübe aynısından korkmak
Yalnızların hobiside yalnız
Göl kenarında yürürsün
Kuğuları ve kazları izlersin
Ağaca konan kuşa
Suda yüzen balığa
Saçlarına esen rüzgara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!