yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Öyledir işte azizim, basit kafiyeler kadar
Her gece nükseden hatırana sığınırım
Affola, genç yaşta ihtiyarlamış bir şair bozuntusu olarak kalacağım
Bu koca gezegende hayalim olmadan ilk defa yatmayacağım
Bulantılar silahlarla basacak aklımızı
Silemeden henüz terimiz kalacak, yere değecek alnımız



