ortaçağdan kalma bir buhran misafir oldu bana
bu gece beraber yedik, içtik, biraz da ağladık satırlarda
ona güldüm, onu tanıdım, gece bastırdığında uykuya bıraktım
gün ağırdığında gider sandım,
sabaha onunla uyandım
bir kadeh uzattı bana yılların getirdiklerinden
yudumlar bedenimi yaktı, kavrulduğumu sandım
elini uzattı bana, dansa kaldırdı
sakin geçen bir valsle zihnimi bulandırdı
evimde ağırladığım bulutlarda yatmış tüm gece
yarının ziyaretçisi bugünden belli eder kendini
kaldırdığımız kadehler birkaç yüzyıl yaşayacak
ben olmasam, buhran devri kapansa
yine de sönmeyecek bir mum yaktık
soluğumu kesen o ufak alev, göğsüme dolanlarla arkadaş şimdi
bu gece onlar sarılır bana
acı diner, heyelan geçer
kök unutmaz toprağını
Kayıt Tarihi : 7.6.2025 04:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!