Orta Çayır Şiiri - Tayyibe Atay

“ne düşünüyorsun” diye soruyor, her gün birisi!.!.sorsun tabii de, bana değil, sorulması gereken yere yada kişilere sorsun!.benim ne düşündüğümün geleceği kurma, halihazır durumları kurtarma konusunda herhangi bir işe yarayacağı yok çünkü!..tutup ne düşündüğümü şuraya sıralasam, bundan kendisine pay çıkaran, yararlanan birileri de olmayacak!..bu durumda düşüncelerimi yazmaktan vazgeçtim!..

dedim de; huyum kurusun, hemen çark edip, yazacağım işte!.sadece ben miyim bir öyle, bir böyle laflar eden; sabah başka, akşam başka tam tersini söyleyen, fırıldaklar kümesinin elemanı olan!.sadece ben miyim dosdoğru olmayan; değilim di mi!.yat kalk birbirini yalanlayan sözler arenasında debelenip durmuyor muyuz sanki!.olanların, yalan olduğunu kim inkar edebilir ki!.

geleyim konuya:

geçenlerde duyduğum haber çok korkunçtu doğrusu. haber, doğup büyüdüğüm yerlerden geldi. haberi duyunca nasıl olur bu diye söylendim. nasılı mısılı yok, oluyor ama!.olmaz dediğimiz şeyler oluyor ya; bu da onlardan biri!..

adı Orta Çayır olan kocaman bir arazi vardı, köyümüze yakın. Orta Çayır adını yöredeki birbirine yakın köylerin yararlanmasından alıyordu. çayırıyla, yakın çevredeki köylerin hayvanları karınlarını doyururdu. bazı yerlerinde derin olmayan gölcükler, bataklıklar vardı; yaz gününde mandalar serinlerdi oralarda!.söğüt ağaçları, sazlıklar da vardı. leylekler azıklanırdı bataklık yerlerinde; yöreye bahar getirirlerdi...öylesine kocaman, öylesine doğa güzeliydi Orta Çayır!.

işte bu Orta Çayır’ı keşfedenler olmuş!..keşfettikleri yerler gibi, buraya da el koymuş, satmış!.kim satmış belli de, kimlere satmış, işte bunu bilmiyorum!.ben sadece duyduğumu yazdım buraya ki, zamanın itirafçılarından birisi gibi oldum; üzgünüm!.acaba onlar da üzülüyor mu, ne dersiniz!?

çayırın üstü anlattığım gibiydi de; altında ne var acaba diye düşünmeye başladım!.

madem sordun; sen yaz bunu da e mi!😀

t.a