Ormancı Şiiri - Ahmet Feyzullah Ecevit

Nice fidanlar devrildi durdu,
Kör baltanla gafil ormancı.
Sen akçe istedin, orman kurudu,
Dinmedi sayende yurdumda acı.

Meşe, gürgen kestin, diken bitirdin,
Emek vermiş gibi, benim koruma,
Vurdun güvercini, yılan getirdin,
Zehir ile hançer vurdun bağrıma.

Kestin sularımı oldu sana değirmen,
Kırdın dallarımı yaktın ocakta,
Talan ettin her şeyimi, ondan delirmen,
İnliyor bak analar, ağlar bebek kucakta.

Ne bu orman senindi, ne kıydığın şu koru,
Ben bekçiyim demedin, korumadın ormanı,
Nice canlar yakarken, sormaz mısın hiç soru?
Hakkın alır karınca, hatırla Süleyman’ı

Kora verip ormanımı yaksan da,
Kök toprakta, filizlenip açmaz mı?
Sis dumanla, kuşlarımı kovsan da,
Uçan yavru bir gün geri dönmez mi?