Gördüğüm, en nazlı çiçektir o orkide,
Cesaret edip de, bir demet sevgiliye
Veremediğim, daha yaşı on yedide
“Benimle evlenir misin” diyemediğim de.
Pembe, mavi, sarı, kırmızı, mor ve beyaz.
Gökkuşağının saflığında, renk cümbüşü
Her mevsim açarken kışta, baharda yazda
Sevgilim kadar güzel, narin görünüşü.
Toprağına, şefkatle sarılır kollarında
Sevgiyle beslenirken, aşkını hisseder
Sabrın zümrüdü akasıdır, aşk yolunda
Vazgeçilemezinden, kendince vazgeçer
Gider alabildiğince, gidilmezlere
Dönülmezlerden, dönerken çaresizce
Sevilmezleri, sever bilinemezlerle
İçi titrer, gözleri yaşarır sessizce.
Düşerken ince uzun, narin dallarından
Vedalaşmak ister, küsmek nedir bilmez
Sonra, yıldız gibi kayar avuçlarından
Kaybolur gider rüzgarla, nerde bilinmez
2020
Kayıt Tarihi : 19.8.2020 13:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Datca
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!